Cookies
Om de beleving op onze website beter te maken, maken we gebruik van cookies. Door op ‘Alle cookies toestaan’ te klikken, ga je akkoord met de plaatsing en gebruik van cookies via New Heroes. Je leest er meer over in ons privacy- en cookiebeleid.
Grenzen stellen of de lieve vrede bewaren?
Dit verhaal staat ook op ons podcastkanaal, als 'storycast'. Je kan dat hier vinden.
De trein. Bij uitstek de plek waar je, al dan niet getooid met noise reduction koptelefoon, even lekker je gedachten op een rijtje kan zetten en je dag kan afsluiten. Eindelijk dat laatste deel van Harry Potter uitlezen. Helaas zal je altijd zien dat je juist dán iemand uit een grijs verleden tegenkomt. Zo’n type, dat de urgente behoefte voelt zijn dag, of liever gezegd zijn fantastische leven, met je te delen.
Terwijl het landschap aan me voorbijflitst, kijk ik op mijn klokje. Het zweet breekt me uit: deze rit gaat – exclusief vertraging – toch nog zeker veertig minuten duren. Hoeveel oppervlakkigheid en verkeerd opgeroepen herinneringen kan een mens verdragen? Ik vond hem op de middelbare school al een lul. Blijkbaar hebben de voorbij gestroomde jaren dat niet veranderd. Hakkelend zoek ik naar nieuwe onderwerpen om de lieve vrede te bewaren.
Eenmaal aangekomen op de bestemming (“Woon jij nog steeds in Utrecht? Waarom niet in Amsterdam? Ik woon al een tijdje in Amsterdam, zo tof echt heel gaaf”) geeft hij zijn kaartje en nodigt me van harte uit op zijn housewarming party aankomende zaterdag. “In het centrum, echt een supercool appartement.” Hoewel mijn hersenen de zin “Ik snijd nog liever mijn eigen voet af, dan dat ik ook maar één druppel bier met jou drink” produceren, vormen mijn lippen in een soort automatisme de woorden “leuk, ik verheug me erop, dat gaan we zeker doen!”
En zo is de treinrit, die eigenlijk een mentaal sluitstuk van mijn dag moest worden, uitgedraaid op nóg meer dingen moeten. Terwijl ik naar huis loop, neem ik me voor om de volgende keer gewoon eens heel hard 'nee' te zeggen. Desnoods gewoon ergens anders te gaan zitten. In elk geval assertiever te zijn en mijn grenzen beter aan te geven. Beter dan weer een treinreis semi-gezellig te doen. En vooral: dan had ik nu gewoon geweten of Harry Potter wel de kwade geesten uit zijn verleden heeft overwonnen.